Of het een succes was is een heel ander verhaal, maar we zijn in ieder geval geweest. Noor was elf maanden toen we in juli gingen kamperen. Met de tent, ja. Zou je dat nou wel doen? Lispelde een stemmetje in mijn hoofd. Maar we deden het gewoon. Genoeg luiers mee, hup, baby in de auto en gaan. Oké, het ging iets minder soepel dan dat want je hebt über veel nodig. Sowieso heb je veel nodig als je gaat kamperen want je moet alles, ja álles, meenemen. En natuurlijk waren wij al onderweg toen we bedachten dat we onze kussens waren vergeten. En zeg nou niet dat je gerust zonder je kussen kunt slapen, dat kan gewoonweg niet. Althans, ik niet. Vooral niet op een luchtbed in een tent. Omkeren dus maar.

Eenmaal aangekomen op de plaats van bestemming (La Roche en Ardenne) ploften we uitgeput neer. Het was dertig graden (aka hatelijke hittegolf) en we moesten die hele freakin’ tent nog opzetten. En we = Wim. Want Noor moest een schone luier en een boterham. En nee, dat gaat niet als je een tent moet opzetten dus dat was Wim z’n taak. Prima taakverdeling lijkt me zo, haha. Na de boterham heb ik trouwens braaf onze luchtbedden opgepompt. Deed ik ook nog ‘ns wat anders dan achter een dreumes aan gaan die door het gras heen kroop. Na het opzetten en inruimen van de tent lieten we ons normaliter met een goed boek en een drankje op onze campingstoelen zakken, maar deze keer dus niet. Want, oh ja, dit jaar was er een baby bij! En die moest ook overdag nog slapen. In een tent. Met dertig graden. Hello beren op de weg.

De eerste twee dagen ging het slapen echt heel goed! Noor was flink moe van alle indrukken dus de slaapjes waren meer dan welkom. ’s Nachts ging het ook heel goed: mevrouw sliep gewoon overal doorheen! De volgende twee dagen en nachten ging het iets minder. ’s Nachts koelde het ineens flink af waardoor Noor vaak wakker werd door de kou. Ze sliep tussen ons in, in een eigen “koepeltentje” met gaas en een ingebouwd luchtbedje, en steeds als ze wakker was, dan was ik dat ook. Wim sliep lekker door natuurlijk. Haha, mannen! Maar na twee van zulke nachten was ik gesloopt! En overdag wilde Noor al helemaal niet meer slapen. Geef haar eens ongelijk: het was bloedheet en benauwd in de tent. Vermoeid en chagrijnig zat ik in het gras te mokken. Dan maar weer een rondje lopen met de wandelwagen en hopen dat ze in slaap viel. Dat deed ze soms. Maar ja, om nou de rest van de week zo door te brengen zagen we niet zo zitten. Het was mooi geweest. Na vier dagen pakte we alles in en gingen we terug naar huis om nog even een paar nachten goed te kunnen slapen voordat onze vakantie voorbij was, haha! Toch hebben we wel hele leuke dagen gehad en echt genoten van hoe Noor alles aan het ontdekken was. Het viel me ook op hoeveel gezinnen met baby’s (vaak jonger dan Noor) op de camping zaten. Ook gewoon in een tent ja. Stoer, vond ik dat altijd maar nu weet ik wel beter 😉

Inmiddels zijn Wim en ik overtuigd van de noodzaak van een caravan. Zo’n sleurhut lijkt me heerlijk! Je hebt net iets meer luxe en comfort dan in een tent maar toch nog dat ultieme kampeergevoel waar wij zo van houden.

Ben jij ook op vakantie geweest met je baby en wat is jouw ervaring? Wat denk je van een sleurhut?

xx Wen

Ook leuk om te lezen:
Van baby naar dreumes
Haat aan de hittegolf
Dat gedoe met je baby’s eerste verjaardag

PS: volg je La Log al op Facebook, Twitter en Google+?