Mama’s zijn moe. Period. En ik dus ook. Sinds ik moeder ben ervaar ik verschillende soorten moeheid. Maar echt! Je hebt “gewoon moe” en je hebt die intense moeheid die alleen moeders kennen (de moedervermoeidheid 😉 ). Kijk, we zijn allemaal wel eens moe en dat zal ook niet veranderen maar ik wilde wel eens van die extreme moeheid af en dat is eigenlijk best goed gelukt!
Continue reading
Tag: moe
De moeder vermoeidheid
Tergend langzaam sleep ik mezelf naar de badkamer. Het is alsof alles in slow-motion gaat. Ik ben kapot. En dat na een nachtrust van een goede 7 uur slaap. Zeven uur. Dat is niet elke nacht zo. Regelmatig wordt er een peuter of een dreumes wakker. Nooit lang, thank god, maar als je bijna elke nacht een keer of zes op zoek moet naar een tut, een monster in de kamer of een knuffel die kwijt is dan breekt dat ook op. En dat trekt echt niet bij met één goede nacht. Was het maar zo’n feest.
Continue reading
Moe? Check je hormonen!
Moe wakker worden en je de hele dag zo voelen. Dagen, weken of misschien wel maanden achter elkaar. En je moet chocola. Nu. Verder ben je het ene moment über happy en nog geen seconde later kan iedereen maar beter uit je buurt blijven… Herkenbaar? Heb je wel eens gedacht aan een hormonale disbalans? Hormonen hebben namelijk heel veel invloed op je gevoel en stemming.
Zwangerschapskwaaltjes 2.0
Zwangerschapskwaaltjes zoals misselijkheid, moe zijn en bekkeninstabiliteit zijn bij de meeste mama’s (to be) wel bekend maar hoe zit het met de minder bekende zwangerschapskwaaltjes die minstens zo aanwezig en annoying zijn? Ik zet er vijf op een rijtje voor je! Al hoor je mij niet klagen: ik kan er een aantal afvinken…
Moe en misselijk… zwanger?!
Het was even stil hier op La Log. Ik was namelijk moe. Zo moe. En misselijk.
Kotsmisselijk stond ik eten te koken. Geen idee wat er aan de hand was, maar hyperventilerend struinde ik rond in de keuken. Noortje van vijftien maanden trok aan mijn been. Toen Wim thuis kwam zag hij het al aan mijn gezicht. Even later volgde er een “Ben je misschien zwanger, mop?” inclusief dikke smile op zijn gezicht. “Nee joh,” zuchtte ik in de hoop de misselijkheid wat te verdrijven. “Toch?” vroeg ik meer aan mezelf dan aan hem. Een dag later rommelde het in mijn buik. Ik herkende het aparte rommeltje meteen. Ik stond op scherp en voelde meteen van alles aan mijn lijf.
Continue reading