Volgende week wordt mijn baby een jaar. Een jaaaar! Hoe kan dat? Voor mijn gevoel liep ik vorige week nog met een hoogzwangere buik! Diep vanbinnen, of nee, eigenlijk ook gewoon vet aan de oppervlakte, huil ik soms een beetje. Want Lot is mijn baby. Nog heel even. Straks is ze een dreumes, wordt ze zelfstandiger en heeft ze mama minder nodig. Een heerlijke én vreselijke fase, weet ik uit ervaring.
Continue reading
Schaam je, mama! Het werd vorige week ineens zo warm en ik? Ik had gewoon nog geen zomerkleertjes voor Noor aangeschaft. Tja, er hingen twee jurkjes met korte mouw en that’s it. Geen T-shirtjes en korte broeken in de juiste maat want mevrouw groeit zo snel dat ik natuurlijk gewoon regelmatig nieuwe kleertjes moet kopen voor haar. Maar ik hou niet zo van shoppen. Dingen voor Noor kopen vind ik nog wel leuk en ze komt trouwens niets tekort hoor! Alleen zomerkleren dus, haha. Ik bestelde een aantal dingen online bij Wehkamp.nl en tijdens ons weekendje Limburg scoorde ik wat leuke dingen bij de lokale Zeeman. Hiermee is Noor helemaal klaar voor de zomer! Oh, en dit weekend wordt het weer twaalf graden hoorde ik. Fijn…
Continue reading
Het is heerlijk weer dus, hop, naar buiten met je dreumes. Voor je kindje is het heerlijk om in de tuin op ontdekking te gaan dus tv uit en schoentjes aan! Gelukkig gaat Noor graag naar buiten en is ze daar altijd heerlijk bezig. Ik laat zien wat wij het liefst doen als het lekker weer is, misschien ook iets voor jouw kindje?
Continue reading
Konijnen op de muur! Dat was mijn enige vereiste voor de nieuwe kamer van Noor. Konijnen zijn hét. Iedereen zou konijnen moeten hebben! Wij hebben er dus twee en Noor is er gek op. Dat is mijn schuld ja. Vanaf dag één leeft Noor in een soort van oase van konijnen, haha. Ze noemt ze dan ook enthousiast “ko ko”. Zo schattig, dus op haar nieuwe kamer moesten er gewoon ko ko op de muur! Hoe haar nieuwe kamer geworden is, show ik hier op blog.
Continue reading
Vorige week woensdag was het zover: Noor ging voor het eerst naar de kapper. En het sloeg helemaal nergens op, maar mama was lichtelijk zenuwachtig. Zou ze wel gewoon blijven zitten? Zou ze geen schaar in haar oor krijgen? Tot nu toe knipte ik haar pony zelf. Beetje natmaken en de kappersschaar erin, hoppa. Dat ging prima, maar nu had Noor echt gespleten haarpuntjes aan de achterkant dus een kappersbezoek was hard nodig. Dacht ik.
Continue reading
Iets met een drammende dreumes en “Mama zegt toch: nee!”. Ik schreef er al eerder over toen Noor een klein, drammend dreumesje was. Little did I know. Inmiddels is ze anderhalf en een volleerde drammende dreumes. Soms dan. Want eigenlijk is ze vooral heel lief en leuk. Maar wat zijn nou dingen die je kunt verwachten van een dreumes? Ik pik er vijf uit. Van Surprising Selfies tot schoenen aan doen. Altijd. Overal. Vijf dingen die typisch dreumesgedrag zijn… Of in ieder geval typisch Noor-gedrag dan, haha! Lees en kijk mee!
Continue reading
Ik ben dus zo iemand die geen kerstboom heeft staan. Dat komt door dreumes Noor. Ik ben namelijk als de dood dat ik even in de keuken ben en dat Noor dan zo enthousiast met de kerstboom aan de haal gaat dat ze er uiteindelijk onder ligt. Tussen de kapotte kerstballen: horror! Die boom kwam er bij ons dus niet in dit jaar. En vorig jaar ook niet want toen begon ze net met kruipen en toen was ik bang dat ze de kerstboom onderuit zou schuiven. As if. Natuurlijk gebeurd dat niet. Maar toch…
Continue reading
Leuk, al die artikelen op La Log hoor Wendy, maar hoe ziet jouw week er eigenlijk uit? Tadaaa: een nieuwe rubriek op La Log: weeklog! Hier in de eerste weeklog neem ik je mee naar, jawel, Center Parcs. Love it or hate it. Ik kan er niks aan doen, maar I love it! Heerlijk in zo’n luxe bungalow met een open haard, sauna en bubbelbad… De laatste vier jaar hebben wij drie Center Parcs locaties bezocht. Da’s best schokkend ja. Meestal voor een midweekje tussendoor, maar vorige week gingen we zeven volle dagen naar Drenthe. Hoe dat was met een dreumes zie en lees je hier.
Continue reading
Eenkennig? Nee, ons Noortje niet hoor… tot nu dus! Toen ik haar naar het kinderdagverblijf bracht waar de ze één dag in de week heen gaat merkte ik het meteen aan haar: ze klampte zich aan me vast en begroef haar gezichtje. Oh oh, “Is het nu toch zover?” dacht ik nog. En jahoor: toen ik aanstalten maakte om zo subtiel mogelijk weg te gaan begon haar onderlipje al te trillen. Ahhh. Zo zielig. Zo schattig. Ze wil bij mama zijn! De groepsleidster pakte haar van me over en begon afleiding te zoeken terwijl ik moeizaam kleine stapjes achteruit deed. Het bekende huiltje van Noor werd ingezet. Man, wat was dat moeilijk. Ik moest maar gewoon gaan, dus dat deed ik. Met pijn in mijn hart, dat wel.
Continue reading
Sjouwend met Noor op mijn arm, een bungelende luiertas om mijn schouder en een volle boodschappentas in mijn hand loop ik richting de auto. Een paar oudere dames zitten op een bankje in de zon. Ze werpen me een blik vol medelijden toe. Ik geef ze een glimlach als teken: “Hee lieve dames, ik ben oké hoor, ik doe dit dagelijks!” wil ik ermee zeggen. Maar met een krijsende dreumes en een spoor van boodschappen achter me lijkt het daar niet echt op ben ik bang. Ach ja.
Continue reading