Tik-tik-TIK. Zo ging dat dus bij mij: ik werd dertig en ineens begon er een hele grote biologische klok luid te tikken. Zo luid dat Wim het ook kon horen. En hij was er maar wat blij mee. Daarvoor was ik namelijk een heuse twijfelmoeder. Een baby? Ik wist het allemaal nog niet hoor. Of eigenlijk wel: ik wilde niet. Of toch wel? Of nee, toch maar niet. Met andere woorden: ik was er gewoon nog niet klaar voor. Maar dat wist ik toen niet. Het ging ongeveer zo: op een dag werd ik wakker en toen dacht ik: ‘Ik wil een baby!’ Meer kan ik er niet over zeggen. Dat was echt alles. Al dat ellenlange getwijfel werd in een klap van tafel geveegd. Want Het Gevoel was er.
Lees meer →