Deze week besloot ze ineens dat ze ‘s nachts maar niet meer doorslaapt. En bam: ik werd in een week tien jaar ouder, haha. Ze deed het niet expres hoor, onze Noor, ze was namelijk ziek. Met snot, slijm, kwijl, koorts, hoesten: ja hoor, de hele mikmak. En nee, met zo’n snothoofd zou ik ook niet kunnen slapen dus geef haar ‘ns ongelijk. Zoals je misschien wel gelezen hebt gaat Noor sinds een paar weken één dag in de week naar het kinderdagverblijf. Lekker ook dat als er daar dan één kind ziek is, meteen de hele meute ziek wordt. Meh.

Het hele drama begon vorige week donderdag met een verkoudheid incl. heel veel snot. En ik bedoel dan ook echt Heel Veel snot. Gevolg: Wim en ik liepen ook te snotteren. Fijn. Het gedonder ’s nachts begon toen trouwens ook: Noor werd elk uur huilend wakker. Zat heel haar lieve gezichtje onder het aangekoekte snot, haha. Ahhh. Zielig. Na die eerste nacht ging ik meteen aan de slag met Luuf: een Vicks-achtig goedje maar dan voor baby’s en niet schadelijk voor de luchtwegen van kleintjes. Ik smeerde haar ruggetje en borst in, deed een beetje van het spul in een pannetje met gekookt water en zette dat onder haar bedje. Verder gebruikte ik overdag een neusspray (zoutoplossing) voor kleintjes en liep ik Noor met een zakdoek achterna. Ik stoomde met haar in de badkamer en gebruikte “vrijer ademen” badschuim bij het badderen. Je zou toch denken dat het minder werd. Helaas. Ze begon er ook nog bij te blaffen. Blaffen ja. Waf waf. En elke keer dat ze zo’n vervelende hoest had, huilde ze omdat haar keel zo zeer deed. Niet veel later klonk ze hees en zat er veel slijm vast. Ahhh again. Toen kwam er koorts bij. Zo ziek was ze nog nooit geweest. Ik voegde zetpillen toe aan het riedeltje en bleef goed haar temperatuur opmeten maar de koorts liep verder op…

Inmiddels was het dinsdag en toen ik Noor ‘s nachts even goed wilde leggen omdat ze met haar snotface in het matras lag, begon ze ineens heel heftig te trillen en te schokken en haar oogjes draaide weg. WTF?! Ze voelde gloeiend heet en we konden geen contact maken met Noor. Whaaaa! Nou, dan flip je ‘m toch echt hoor. Ik belde als een gek de huisartsenpost en we moesten meteen komen. Noortje bleef suf maar de “aanval” was gelukkig wel over. In het ziekenhuis is ze goed nagekeken en het blijkt dat een koortsstuip gehad heeft. Oh my god, dit gun ik echt niemand. Nee serieus: het is echt zo eng om je kindje zo te zien. Achteraf begrijp ik dat het weinig kwaad kan als de koortsstuip vanzelf over gaat, maar op dat moment lijkt er of er heel wat gebeurt. De dag na de koortsstuip bleef de koorts aanhouden en at en dronk Noor niet zo goed dus we moesten goed op haar letten. Nou, ik verloor haar geen seconde uit het oog. We zijn nu een paar dagen verder en de koorts is inmiddels gezakt. Noor hoest (waf, waf!) af en toe nog wat maar het gedonder in de nacht is gelukkig ook over: ze slaapt weer heerlijk! Nu wij nog…

Heb jij wel eens een koortsstuip meegemaakt bij je kleintje? (Ik hoop het niet!)
Benieuwd wat het is en wat je in het geval van een koortsstuip het beste kan doen? Je leest het hier.
 

xx Wen

Joehoe, volg je La Log al op Facebook, Twitter, Bloglovin’, Pinterest en Google+?