Lifestyle

Als ik later groot ben

als ik later groot ben, La Log
Als ik later groot ben…

Later? Oeps, dat is nu dus! Ik betrap mezelf er regelmatig op dat ik loop te mijmeren over wat ik later wil worden. Beetje laat met mijn tweeëndertig jaar. Maar welke idioot heeft dan bedacht dat je op je zeventiende moet kiezen wat je zoveel jaar later wil gaan doen? Al lijkt me heerlijk om daar op je zeventiende al zeker van te zijn. Of is dat juist saai? Mijn droombaan heb ik natuurlijk allang. Ik moest er wel even achter komen maar na mijn opleiding Toerisme/Recreatie heb ik allerlei sportopleidingen gedaan en nu ben ik al tien jaar lang allround groepslesdocent. Ik heb echt van mijn hobby mijn werk kunnen maken. Toch is die eerste opleiding ook handig geweest. Ik wil nog een lange tijd meegaan in de sportwereld dus sinds ik mama ben geworden doe ik het wat rustiger aan met lesgeven.

als ik later groot ben, La Log
La Fit (what’s in a name 😉 ) is mijn freelance bedrijfje!

Nu zit ik middenin mijn vierde hoogseizoen in de wereld vol wonderen, waar ik een naast mijn lessen een leuke parttime baan heb. Hoewel dit een hele fijne combinatie van twee banen is, heb ik toch altijd ergens op de achtergrond zo’n gevoel van ‘wat wil ik nog meer?’ en ik heb geen idee waarom. Wat is dat toch? De druk van de maatschappij? Nee, het kan me werkelijk niets schelen hoe (on)belangrijk anderen mijn baan vinden. Ik wil vooral doen wat ik leuk vind. Waar ik blij van word. En daar zit het probleem denk ik. Ik vind teveel leuk. Sporten, schrijven, baby’s, mensen vermaken, lesgeven, cursussen volgen, cursussen geven, het huis inrichten, het huis herinrichten, recreatie, campings, lezen, nog meer schrijven, vooral veel bloggen… Eh ja, mijn interesses lopen dus nogal uiteen en dat is soms vermoeiend. Ik heb constant dat gevoel van ‘ik moet wil nog zoveel’!

als ik later groot ben, La Log
Nooit gedacht dat ik mama zou worden!

Ik vind het dan ook heel gek om mezelf als moeder te zien. Want een moeder is volwassen. Míjn moeder is volwassen. En dat is ze in mijn ogen altijd geweest. Terwijl ze toch een stuk jonger was dan ik nu ben toen ze haar eerste kindje (mij!) kreeg. Oef. Ik had ook echt gehoopt dat het onrustige gevoel vanzelf weg zou gaan toen Noor geboren werd, maar no. Ik heb nu met mezelf afgesproken dat ik de komende tijd maar eens ga uitzoeken wat ik nou eigenlijk wil. Later. Als ik groot ben. 1m58 om precies te zijn. En dan gaat het niet eens zozeer om werk want ik vind allebei mijn banen echt heel erg leuk. Het gaat meer om zelfontplooiing. Ontwikkeling en dat soort crap. Maar ik moet natuurlijk helemaal niks. Of toch?

Herken jij dat onrustige gevoel ook of ben je helemaal happy met waar je nu bent in life?

 

xx Wen

 
Ps: volg je La Log al via Bloglovin’?

 

Ook leuk om te lezen:
Moederachtigeclichés
Dikke lip en blauwe plek voor mijn baby

3 gedachten over “Als ik later groot ben

  1. Ik denk dat er heel veel mensen zijn die dit onrustige gevoel hebben, maar het (nog) niet (durven) erkennen. Men wil toch meer, meer en nog meer. Maar wanneer is het genoeg? Er knaagt iets aan je, maar je kunt je vinger er niet opleggen. Er kriebelt iets, maar wat is het precies? Zolang we de tijd niet nemen om daar achter te komen, blijven we onrust voelen, denk ik. Ik herken zeker het stukje ‘ik moet/wil nog zoveel’. Eruit halen wat erin zit in de tijd die we hebben. En als het dan niet lukt zoals we het willen, worden we onrustig. Ik wel althans, haha 😉 Soms is het gewoon belangrijk om even adem te halen en gelukkig te zijn met wat we al hebben. Want dat is iets wat we ondanks de onrust zeker niet moeten vergeten! Veel succes én plezier met je zoektocht! Gaat je vast lukken 😉

    1. Mooi gezegd Amanda! En het is zeker belangrijk om stil te staan bij wat we al hebben en om daar van te genieten. Gelukkig verdwijnt die vage onrust soms ook wel naar de achtergrond. Helaas komt ie ook altijd terug, haha 😉

  2. Ohja heel herkenbaar! Mij helpt het om niet te ver vooruit te denken… Beetje kop in t zand steken zeg maar 😉 Gewoon niet verder dan een jaar vooruit denken en plannen maken, want je leven, wensen en voorkeuren kunnen allemaal zo weer veranderen! Ach ik kom mezelf vast ook nog wel eens keihard tegen… Succes ermee!!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *