Geniet jij van de weg die je bewandelt, het pad dat je volgt? Of in een nuchter jasje: wordt jij blij van de dingen die je op dit moment doet? Misschien heb je een doel voor ogen waar je naartoe werkt, of ben je juist koortsachtig op zoek naar wat jouw doel hier eigenlijk is. En hoewel het super goed kan zijn om een doel voor ogen te hebben, kan het er ook voor zorgen dat we met oogkleppen op door het leven gaan…

Sprintje trekken

Gefocust op een ding: het einddoel. Of het zoeken ervan, dat kan ook een doel op zichzelf zijn. Hopend dat wanneer je dat gevonden hebt, je de onrust die je vanbinnen voelt eindelijk achter je kunt laten.

En het liefst sprinten we dan ook nog op ons doel af, zodat we het kunnen afvinken. We sprinten zodat we de weg er naartoe zo snel mogelijk achter ons kunnen laten. Denkend dat we van ons doel een hele hoop kunnen leren. En dat is natuurlijk ook zo. Groeien en jezelf verder ontwikkelen is iets heel moois, maar de weg daar naartoe is misschien nog wel waardevoller. Van die weg met al die kuilen, hobbels en bochten leer je nog wel het meeste. Ik las eens dat de weg naar je doel -of missie- toe, je alles vertelt wat je moet weten over je bestemming; over datgene waar je naartoe werkt of wat je opbouwt.

Meaning?

Ja, meaning -wat mij betreft- dat je een hele hoop signalen op je pad, onderweg naar je doel of missie toe, kunt missen. En dat zou zonde zijn want dat zijn juist de signalen die jou wat te vertellen hebben. En ik zeg (schrijf) signalen maar daar bedoel ik gevoelens mee. Want hoe voelt de weg ernaartoe? Geniet je ervan of geeft het je onrust, weerstand? Heb je er geen zin in? Of juist wel? Als het iets is dat jouw enthousiasme aanwakkert, dan zit je goed. Is het iets waar je (structureel) tegenop ziet? Dan is het vaak niet voor jou.

Doorvoel de dingen die je doet goed, hoe lastig dat soms ook is. En soms moeten we een weg nemen om vervolgens, aangekomen bij het doel, te ervaren dat dit het dan eigenlijk helemaal niet is. En dat is ook prima, want vanaf daar gaat jouw weg gewoon weer verder. Naar iets beters, iets dat nog passender is voor je.

Een groot geheel

En we hoeven hierin niet heel groot te denken want heel veel kleine doelen komen uiteindelijk allemaal bij elkaar als één groot geheel. In mijn lesgeefperiode heb regelmatig ervaren dat iets het niet voor me was. Als ik mijn favoriete groepslessen ging instuderen en voorbereiden kostte me dat geen enkele moeite. Ik had er zin in en zag mezelf de nieuwste release alweer geven op de sportschool. Ik investeerde veel in techniektrainingen, workshops en masterclasses en genoot daarvan. Terwijl ik tegen het voorbereiden van bepaalde andere lessen als een berg tegenop zag; ik had er geen zin om aan te beginnen en het kostte me veel energie om het toch te doen en deze lessen te geven. En van de lessen die ik graag deed, kreeg ik juist bergen met energie!

Met schrijven werkt het net zo: als ik voor mijn schrijfcursus een romantisch verhaal moest schrijven dan kostte me dat echt een eeuwigheid. Dat is totaal niet mijn genre. Dan heb ik geen zin om te gaan schrijven en loop ik vast… Het liefst schrijf ik thrillers: dan ga ik als een trein en word ik helemaal enthousiast van mijn eigen verhaal. Ook schrijfopdrachten voor lalog.nl werken hetzelfde: als ik een samenwerking heb die niet goed voelt dan geef ik eerlijk aan dat ze beter iemand anders kunnen benaderen voor de opdracht.

Ik heb het geluk dat ik echt een hele leuke baan heb! Bij de Efteling zit ik altijd in mijn flow, al tien jaar. Het is mijn stabiele basis en een thuisfront. En op mijn echte thuisfront zit mijn gezin, mijn rotsvaste kern. Daar omheen heb ik een hele hoop kronkelpaden lopen die niet altijd allemaal even goed voelen. Soms kom ik daar pas achter als ik iets echt doe. Zoals ooit de blog offline gooien ja… ;-p

Actie ondernemen op het pad dat je bewandelt is soms noodzakelijk om te voelen welke kant je op wilt. Vergeet niet te genieten! En wanneer dit niet zo voelt: actie ondernemen!