Ben is nu drie maanden en wat gaat het goed met onze vrolijke vriend! Ik schreef in dit artikel hoe het met zijn ontwikkeling gaat en zijn plaats in ons gezin. En toen dacht ik: misschien is het voor new mama’s ook interessant om te lezen hoe het met mij gaat zo’n drie maanden na de bevalling. Als in: erkenning en alles. Want hoe gaat zo’n herstel na een derde bevalling en hoe lang duurt het voordat je je weer een soort van jezelf voelt?

Ha! Nou dat laatste duurt wel een jaar of anderhalf, haha damn! Dat weet ik nog van mijn vorige bevallingen. En dat is oké. Ik geef mezelf ook gewoon lekker de tijd die ik nodig heb. Maar ik heb gelukkig niks te klagen. Ik bedoel: drie gezonde kindjes! What else is there? 

Billen en watervalvel

(Kijk die hand ook automatisch op mijn buik liggen, haha. Dat zag ik pas toen ik deze foto terug keek!)

Maar ik zal je vertellen what else er nog is. Kijk, ik pas gewoon in mijn sportleggings maar dan met een beetje meer buik en bil. Dat sowieso. Niks mis mee, al huil ik soms vanbinnen omdat ik voor deze laatste zwangerschap knetter afgetraind was. Maar mijn lijf gaat goed! Ik zorg er ook heel goed voor. Niet alleen vanwege mijn schildklierproblemen (wat overigens erg goed gaat!) maar vooral omdat ik mezelf fit en gezond wil voelen. En dus ben ik weer aan het trainen en lesgeven in de sportschool. Een beetje (veel) minder dan voorheen maar toch ben ik weer twee en soms drie keer in de week bezig.

Daarnaast ben ik onder behandeling bij een bekkenfysio voor een ontsteking. Die loopt vanaf mijn bekken door tot aan mijn aan de binnenkant van mijn knie. Cadeautje van de bevalling. Nog een overblijfsel is het gat tussen mijn rechte buikspieren. Een lichte diastase. Daar was ik dus al bang voor maar gelukkig ben ik er vroeg bij en nog volop bezig met het natuurlijk herstel. Onder begeleiding van mijn fysio train ik nu mijn schuine buikspieren om het compacter te maken en dat gaat goed! Van twee vingers ruimte tussen de musculus rectus abdominis, zit ik nu op één vinger. Dan is er nog Het Vel van De Buik. Tja. Of daar nu nog ooit wat van te maken valt dat weet ik niet hoor. Dat is tot drie keer toe zover uitgerekt geweest… En weet je, ik stoor me er niet heel erg aan. Misschien krimpt het nog wat verder en misschien hou ik daar zo’n watervalvelletje over. Striae heb ik nauwelijks. Een paar korte streepjes maar that’s it. Go go chasing waterfalls it is dus 😉

Dan is daar nog de vermoeidheid. Die gaat een beetje op en neer, net zoals het concentratieprobleem. Woorden -wat zeg ik? Hele zinnen zijn het- haal ik door elkaar halen en regelmatig roep ik vol overtuiging “Ben” naar Lot. Dusss.

De conclusie is dus dat de ontsteking en diastase naar verwachting gewoon overgaan. Die paar kilo’s eraf gaat ooit ook nog wel lukken. Die waterval is een twijfelgeval en met dat concentratieprobleem komt het gewoon nooit meer goed, haha 😉 Over het algemeen best een goede score na drie zwangerschappen, toch?

Volg mee op Facebook en Instragram, joeh!