Ja, ik zeg het maar gewoon: ik haat de hittegolf die eraan zit te komen. Any hittegolf trouwens. En ik heb altijd het gevoel dat ik de enige ben. Tenenkrommend luister ik naar opmerkingen als ‘lekker genieten van het weer’ en ‘tropische temperaturen’. Hoezo tropisch? We zijn gewoon in Nederland hoor. Als ik tropische temperaturen wil dan ga ik wel naar de tropen. En ik weet ook heus wel dat het inmiddels zomer is en dat het dus warm kan zijn, maar wat mij betreft zijn er grenzen. En die grens heet vijfentwintig graden. Continue reading →
Bier. Ik vind het ZO vies! Ik weet dat het massaal gedronken wordt maar ik snap dat dus niet. Het stinkt en hallo: er zit schimmel in hoor! Weten alle bierdrinkers dat wel? En ga nou niet vertellen dat het gist is. Natuurlijk is het gist. Maar dat is gewoon een mooi woord voor schimmel. En dat is echt waar. Hertog Jan heeft het me zelf verteld. Wij waren daar namelijk op bezoek. Tijdens een korte vakantie in Limburg kon ik er met geen mogelijkheid omheen. De brouwerij lag op een steenworp afstand van ons vakantiehuisje dus ik was de sjaak. Ik heb het namelijk getroffen hoor mensen: mijn man is een echte bierliefhebber! Bah, bah. Continue reading →
De vrije val van 37,5 meter! (foto: www.vijfzintuigen.nl)
‘Oke, ik ga erin. Of nee, toch maar niet,’ zei ik met een klein stemmetje toen ik de nieuwe, imposante Efteling attractie bekeek. ‘Jawel, je MOET,’ zei Wim met een dwingend ondertoontje. Ik gooide er nog een ‘Ja maar ik moet plassen,’ tegenaan maar het hielp niet. Met zware benen sloot ik aan in de rij. Want natuurlijk wilde ik erin. Maar eigenlijk ook weer niet…
Uiteindelijk was het dan zover. Met zweethanden zat ik ingesnoerd in het karretje. Wim op links, twee collega’s rechts van me. Net als ik waren ze verdacht stil. Mijn voeten bungelden onder me in het niets. Oh, dat wist je nog niet? Jep, je benen hangen dus los. Lees: onder mij bevond zich een groot, gapend gat. En tot overmaat van ramp moest ik ook nog eens plassen. Toen ik twee uur eerder in de rij aansloot ook al trouwens. Continue reading →
De deuren gaan open. Je mede-fans veranderen op slag in concurrenten want vooraan staan is het doel! Duwend en vuurspuwend staan we in de rij om ons kaartje te laten scannen, om vervolgens als een stel losgeslagen kamelen (?) zover mogelijk naar voren te draven. Het is een hele prestatie als je elleboogstotend het eerste vak haalt. Suck it mede-fans, ik sta vooraan! In m’n BSB T-shirt. Want natuurlijk droeg je dat. En dit is nog maar een kleine greep uit het boyband-tijdperk.
Het BSB concert op 5 juni 1999 in de Arena; ik was erbij!
Op mijn twaalfde zat ik er middenin. En ik schaam me er niet eens voor. Welnee. Weet je hoe hip dat toen was? Of nou ja, dat zeg ik nu natuurlijk wel tegen mezelf maar eigenlijk was ik gewoon een weirdo in een BSB T-shirt. Met beugel, om het plaatje even compleet te maken. Maar gelukkig waren er meer meiden zoals ik.
Je draait dan de hele dag muziek van de Backstreet Boys. In je shirt dus ja. Op je kamer, die helemaal behangen is met posters. Zittend op je BSB dekbedovertrek. Ondertussen werk je fanatiek aan plakboek nummer zoveel. Een aantal van die plakboeken heb ik zelfs nog. Het dekbedovertrek niet meer. Best jammer trouwens. Continue reading →
De eerste Picture Log is een feit! Gluur mee in onze woonkamer!
Ik vind het zelf altijd erg leuk om bij iemand binnen te spieken. Je zou me eens over straat moeten zien lopen: struikelend over mijn eigen voeten kijk ik ongegeneerd alle woonkamers in. Dat moet makkelijker kunnen! Met deze Pica Log bijvoorbeeld 🙂 Hier een aantal van mijn favo dingen in huis…
Vorige week waren mijn vriendinnen over de vloer. We hadden een meidenavondje. En wat voor een. Op een gegeven moment ging het gesprek over een plastuit. Dat heb je wel eens. Althans, wij dus wel. We hadden het eerst over festivals, toen over iemand die een dixie wilde doorspoelen (?) en toen was daar de plastuit.
‘Hoe werkt zo’n ding dan?’ vroeg K. verbijsterd.
‘Nou, ja gewoon staand,’ antwoordde C.
‘Ja, en dan? Moet je broek dan helemaal uit of wat? Anders loopt de boel er toch naast? Want dan snap ik het nut niet van die plastuit. Hurk dan gewoon neer en laat de boel lopen,’ ging K. verder.
A. en ik luisterden gefascineerd, want inderdaad: hoe werkt zo’n plastuit nou precies? Maar C. wist het ook niet tot in de fijne puntjes uit te leggen. Gelukkig had ik mijn tablet binnen handbereik en opende Google. Serieus. Dat moet je eens doen. Ja, doe ‘ns. Open Google, type ‘plastuit’ in en zoek op afbeeldingen.
Met een mengeling van afgunst en nieuwsgierigheid bekeken we de afbeeldingen. Want natuurlijk zochten we op afbeeldingen. En we kregen dit te zien:
Op een Xcore instructeurskwartaal in Utrecht, je spot me onderin in een rode top!
Ha! Voor dit artikel hoef ik niet ver te zoeken aangezien ik zelf al bijna tien jaar lesgeef op de sportschool. Ik vond het een leuk idee om jullie een kijkje te geven achter de schermen van de lessen die op de sportschool gegeven worden dus: tadaa! Wat komt er allemaal bij kijken? Je leest het hier!
De afgelopen tien jaar heb ik verschillende lessen gegeven; van Xcore tot Step en van Yoga tot Body Pump! Er is een onderscheid in freestyle- en choreo lessen. Voor de lessen van Xco, Les Mills en Club Joy (de choreo lessen) gaan alle gecertificeerde instructeurs elk kwartaal naar een workshop en Masterclass. Wat je je daarbij voor moet stellen? Een zaal vol met bloedfanatieke instructeurs die staan te springen om de nieuwe release. Of heb ik het nu alleen over mezelf? Haha!
Daar had ik dus even geen rekening mee gehouden. En ik heb er al helemaal geen tijd voor. Dat met die schildklier. Een klier is het zeker ja.
De ellende begon in januari van dit jaar. Vijf maanden na de bevalling. Nou, sorry hoor, maar dan hou ik er geen rekening meer mee dat die hormonen hadden bedacht om dan pas te gaan klooien. Maar dat deden ze dus wel. Ik werd ziek. En niet een keer, no sir, wel drie keer. In een periode van drie maanden! Gewoon elke keer ook flinke koorts, overgeven en dat soort onzin. Ik kon nog maar amper op mijn benen staan. Toch maar eens naar de huisarts dus.
Een bloedprik (ieuw!) en twee dagen later kreeg ik de uitslag: mijn schildklier lag helemaal stil. Nou, en dan is het hek van de dam hoor. Want als je schildklier niet naar behoren werkt, dan ligt echt alles overhoop. Ik had vooral geen weerstand en was oververmoeid. Thank god dat ik geen last had van al die andere enge symptomen, wan dat zijn er nogal wat. Bij een te traag werkende schildklier kun je namelijk de volgende klachten krijgen: hartproblemen (!!!), gewichtstoename, haaruitval, menstruatieproblemen, concentratieproblemen, extreme vermoeidheid en een verminderde weerstand. Dus. Continue reading →
Tik-tik-TIK. Zo ging dat dus bij mij: ik werd dertig en ineens begon er een hele grote biologische klok luid te tikken. Zo luid dat Wim het ook kon horen. En hij was er maar wat blij mee. Daarvoor was ik namelijk een heuse twijfelmoeder. Een baby? Ik wist het allemaal nog niet hoor. Of eigenlijk wel: ik wilde niet. Of toch wel? Of nee, toch maar niet. Met andere woorden: ik was er gewoon nog niet klaar voor. Maar dat wist ik toen niet. Het ging ongeveer zo: op een dag werd ik wakker en toen dacht ik: ‘Ik wil een baby!’ Meer kan ik er niet over zeggen. Dat was echt alles. Al dat ellenlange getwijfel werd in een klap van tafel geveegd. Want Het Gevoel was er. Continue reading →
×
Cookies! La Log.nl gebruikt cookies om ervoor te zorgen dat jouw bezoek aan onze website zo soepel verloopt. Yes!Cookie en privacybeleid
